Still working to recover. Please don't edit quite yet.
Difference between revisions of "ÙلسÙÙ‡"
From Anarchopedia
(ویرایش جزیی) |
(ویرایش جزیی) |
||
Line 1: | Line 1: | ||
− | '''فلسفه'''، یعنی اندیشه یِ عقلانی یِ غیر ِ ملتزم به [[دین|ادیان]] و [[استوره|استورهها]].<ref>[[زوال ِ اندیشه یِ سیاسی در ایران (کتاب)|زوال ِ اندیشه یِ سیاسی در ایران]]؛ [[جواد | + | '''فلسفه'''، یعنی اندیشه یِ عقلانی یِ غیر ِ ملتزم به [[دین|ادیان]] و [[استوره|استورهها]].<ref>[[زوال ِ اندیشه یِ سیاسی در ایران (کتاب)|زوال ِ اندیشه یِ سیاسی در ایران]]؛ [[جواد تباتبایی]]، [[۱۳۷۳]]، سفهه یِ ۲۲</ref> فلسفه تالب ِ آن است که [[جهان]] را به مسابه ِ یک [[نزام ِ همآهنگ]] و [[نزام ِ به هم پیوسته|به هم پیوسته]] از [[شیئ|اشیا]] ببیند. میتوان آن را به عنوان ِ [[دانش ِ اشیا]] به تور ِ کلی توسیف نمود.<ref>[[تاریخ ِ انتقادی یِ فلسفه یِ یونان (کتاب)|تاریخ ِ انتقادی یِ فلسفه یِ یونان]]؛ [[والتر ترنس استیس]]. برگردان: [[یوسف شاقول]]، [[۱۳۸۶]]، سفهه یِ ۲۴</ref> فلسفه سررشته یِ [[دانش]] و [[معرفت]] را آن جایی به دست میگیرد که [[علم|علوم]] رها میکنند. فلسفه از جایی شروع میشود که [[علم|علوم]] پایان مییابند. به جستوجو و پژوهش در مسائلی میپردازد که [[علم|علوم]] آنها را [[بدیهی]] میداند.<ref>همآن، سفهه یِ ۲۵</ref> و اساسن تلاشیست برایِ ارتقا از [[تسور ِ مهسوس]] به [[اندیشه یِ ناب]]، یعنی [[غیر ِ مهسوس]].<ref>همآن، سفهه یِ ۲۹</ref> فلسفه از اساس، تلاشیست برایِ رسیدن به ورا یِ [[تفکر]] ِ [[تفکر ِ نمادین|نمادین]] و [[عرفان]]؛ یعنی رسیدن به [[هقیقت ِ عریان]] و فراچنگآوردن و فهمیدن ِ خود ِ آنچه [[فینفسه]] در پس ِ [[نماد]] قرار دارد.<ref>همآن، سفهه یِ ۳۲</ref> |
===پانویس=== | ===پانویس=== | ||
<references/> | <references/> |
Revision as of 04:24, 8 May 2010
فلسفه، یعنی اندیشه یِ عقلانی یِ غیر ِ ملتزم به ادیان و استورهها.[1] فلسفه تالب ِ آن است که جهان را به مسابه ِ یک نزام ِ همآهنگ و به هم پیوسته از اشیا ببیند. میتوان آن را به عنوان ِ دانش ِ اشیا به تور ِ کلی توسیف نمود.[2] فلسفه سررشته یِ دانش و معرفت را آن جایی به دست میگیرد که علوم رها میکنند. فلسفه از جایی شروع میشود که علوم پایان مییابند. به جستوجو و پژوهش در مسائلی میپردازد که علوم آنها را بدیهی میداند.[3] و اساسن تلاشیست برایِ ارتقا از تسور ِ مهسوس به اندیشه یِ ناب، یعنی غیر ِ مهسوس.[4] فلسفه از اساس، تلاشیست برایِ رسیدن به ورا یِ تفکر ِ نمادین و عرفان؛ یعنی رسیدن به هقیقت ِ عریان و فراچنگآوردن و فهمیدن ِ خود ِ آنچه فینفسه در پس ِ نماد قرار دارد.[5]
پانویس
- ↑ زوال ِ اندیشه یِ سیاسی در ایران؛ جواد تباتبایی، ۱۳۷۳، سفهه یِ ۲۲
- ↑ تاریخ ِ انتقادی یِ فلسفه یِ یونان؛ والتر ترنس استیس. برگردان: یوسف شاقول، ۱۳۸۶، سفهه یِ ۲۴
- ↑ همآن، سفهه یِ ۲۵
- ↑ همآن، سفهه یِ ۲۹
- ↑ همآن، سفهه یِ ۳۲