Still working to recover. Please don't edit quite yet.
Difference between revisions of "نئولیبرالیسم"
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
به انگلیسی : '''Neoliberalism''' | به انگلیسی : '''Neoliberalism''' | ||
| − | نئولیبرالیسم در وهله نخست [[نظریه]] ای در مورد [[شیوه]] هایی در [[اقتصاد ِ سیاسی]] است که بر اساس آنها با گشودن راه برای [[تحقق]] [[آزادی]] های | + | نئولیبرالیسم در وهله ی نخست [[نظریه]] ای در مورد [[شیوه]] هایی در [[اقتصاد ِ سیاسی]] است که بر اساس آنها با گشودن راه برای [[تحقق]] [[آزادی]] های کارآفرینانه و [[مهارت]] های [[فردی]] در [[چارچوب]]ی [[نهاد]]ی که [[ویژگی]] آن [[حقوق]] [[مالکیت خصوصی]] قدرتمند، [[بازارهای آزاد]] و [[تجارت آزاد]] است، می توان [[رفاه]] و [[بهروزی]] [[انسان]] را افزایش داد.<ref name="v">نئولیبرالیسم (تاریخ مختصر) - اثر دیوید هاروی - ترجمه ی دکتر محمود عبدالله زاده – نشر اختران – چاپ اول ، 1386 – صفحه ی 8 و 13</ref> |
| − | بنیان گذاران [[اندیشه]] [[نئولیبرالی]] [[آرمان]] های [[سیاسی]] همچون [[منزلت]] انسان و [[آزادی فردی]] را به عنوان | + | بنیان گذاران [[اندیشه]] [[نئولیبرالی]] [[آرمان]] های [[سیاسی]] همچون [[منزلت]] انسان و [[آزادی فردی]] را به عنوان اصولی [[بنیادین]] و « [[ارزش]] های محوری [[تمدن]] » برگزیدند.این [[گزینش]] بسیار عاقلانه بود، زیرا این آرمان ها، در واقع، آرمان هایی پر [[جذبه]] و [[وسوسه]] انگیزند.آنان معتقد بودند که این ارزش ها نه تنها از سوی [[فاشیسم]]، [[دیکتاتوری]] و [[کمونیسم]]، بلکه از سوی هر [[شکل]]ی از [[مداخله]] ی دولتی که [[عقیده]] و [[انتخاب]] [[اشتراکی]] را [[جایگزین]] انتخاب آزاد فردی کند، [[تهدید]] می شوند.<ref name="v">همان منبع</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
Latest revision as of 12:22, 19 December 2010
به انگلیسی : Neoliberalism
نئولیبرالیسم در وهله ی نخست نظریه ای در مورد شیوه هایی در اقتصاد ِ سیاسی است که بر اساس آنها با گشودن راه برای تحقق آزادی های کارآفرینانه و مهارت های فردی در چارچوبی نهادی که ویژگی آن حقوق مالکیت خصوصی قدرتمند، بازارهای آزاد و تجارت آزاد است، می توان رفاه و بهروزی انسان را افزایش داد.[1]
بنیان گذاران اندیشه نئولیبرالی آرمان های سیاسی همچون منزلت انسان و آزادی فردی را به عنوان اصولی بنیادین و « ارزش های محوری تمدن » برگزیدند.این گزینش بسیار عاقلانه بود، زیرا این آرمان ها، در واقع، آرمان هایی پر جذبه و وسوسه انگیزند.آنان معتقد بودند که این ارزش ها نه تنها از سوی فاشیسم، دیکتاتوری و کمونیسم، بلکه از سوی هر شکلی از مداخله ی دولتی که عقیده و انتخاب اشتراکی را جایگزین انتخاب آزاد فردی کند، تهدید می شوند.[1]
