Still working to recover. Please don't edit quite yet.
Difference between revisions of "گزاره"
(صفحهٔ جدید: مترادف با: '''قضیه''' تعبیر صریح تصدیق، قضیه یا گزاره خوانده می‌شود <ref name="d">دو منطق – اثر امیرحسین ...) |
|||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | + | این واژه به دو معنا بکار می رود: | |
| − | + | ||
| − | <ref name="d"> | + | به انگلیسی: '''Proposition''' |
| + | |||
| + | گزاره، جمله‌ای است خبری که می‌تواند [[درست]] یا [[نادرست]] باشد، هر چند که درستی یا نادرستی آن بر ما پوشیده باشد. بنابراین جملات [[امری]]، [[پرسشی]] و [[عاطفی]] نمی‌توانند به عنوان یک گزاره در نظر گرفته شوند، همچنین همهٔ جملات خبری نیز گزاره نیستند.برای نمونه، جملهٔ «۲۳ عددی اول است» یا «۰>۹۹۹» هر دو جمله‌های خبری هستند که گزاره نیز می‌باشند، ولی اینکه «فردوسی بهترین شاعر ایران است» هرچند که جمله‌ای خبری ست، ولی نمی‌توان آن را یک گزاره دانست، چرا که درستی یا نادرستی آن بر ما روشن نیست(سلیقه‌ایست). همچنین جملات امری، پرسشی و عاطفی را هم نمی‌توان گزاره دانست، چون بررسی درستی یا نادرستی آن‌ها بی‌معنی ست.<ref name="d">ویکی پدیای فارسی</ref> | ||
| + | |||
| + | گزاره‌های درست را با «د» یا «۱» یا "T" نشان می‌دهیم و گزاره‌های نادرست را با «ن» یا «۰» یا "F" نشان می‌دهیم. به این حالت‌ها، حالت‌های منطقی یا امکان‌های منطقی گویند. درستی یا نادرستی یک گزاره را ارزش آن گزاره گویند.<ref name="d"></ref> | ||
| + | |||
| + | از یک منظر گزاره ها را می توان به دو دسته تقسیم نمود<ref name="do">دو منطق – اثر امیرحسین آریان پور – نشر احیا - 1357</ref>: | ||
*گزاره ی کلی: مثال: «همه انسان‌ها، اجتماعی هستند» | *گزاره ی کلی: مثال: «همه انسان‌ها، اجتماعی هستند» | ||
*گزاره های جزئی: مثال: «بهروز، انسان است» | *گزاره های جزئی: مثال: «بهروز، انسان است» | ||
| − | |||
| Line 15: | Line 20: | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
| − | *[[ | + | *[[قضیه]] |
| − | + | ||
*[[منطق]] | *[[منطق]] | ||
*[[تصور]] | *[[تصور]] | ||
Revision as of 13:38, 19 December 2010
این واژه به دو معنا بکار می رود:
به انگلیسی: Proposition
گزاره، جمله‌ای است خبری که می‌تواند درست یا نادرست باشد، هر چند که درستی یا نادرستی آن بر ما پوشیده باشد. بنابراین جملات امری، پرسشی و عاطفی نمی‌توانند به عنوان یک گزاره در نظر گرفته شوند، همچنین همهٔ جملات خبری نیز گزاره نیستند.برای نمونه، جملهٔ «۲۳ عددی اول است» یا «۰>۹۹۹» هر دو جمله‌های خبری هستند که گزاره نیز می‌باشند، ولی اینکه «فردوسی بهترین شاعر ایران است» هرچند که جمله‌ای خبری ست، ولی نمی‌توان آن را یک گزاره دانست، چرا که درستی یا نادرستی آن بر ما روشن نیست(سلیقه‌ایست). همچنین جملات امری، پرسشی و عاطفی را هم نمی‌توان گزاره دانست، چون بررسی درستی یا نادرستی آن‌ها بی‌معنی ست.[1]
گزاره‌های درست را با «د» یا «۱» یا "T" نشان می‌دهیم و گزاره‌های نادرست را با «ن» یا «۰» یا "F" نشان می‌دهیم. به این حالت‌ها، حالت‌های منطقی یا امکان‌های منطقی گویند. درستی یا نادرستی یک گزاره را ارزش آن گزاره گویند.[1]
از یک منظر گزاره ها را می توان به دو دسته تقسیم نمود[2]:
- گزاره ی کلی: مثال: «همه انسان‌ها، اجتماعی هستند»
- گزاره های جزئی: مثال: «بهروز، انسان است»
پانویس
