Still working to recover. Please don't edit quite yet.
اکو-آنارشیسم
اکو-آنارشیسم به بحث در اینباره میپردازد که زندگی انسانها در eco-villageها(ی کمتر از چند صد نفر) در مقایسه با زندگی شهری مقبولتر است، و زیربناها و سیستمهای سیاسی باید دوباره شکل داده شوند تا شرایط زندگی براساس این مدل برای انسان فراهم آید. اکو-آنارشیستها بر این نکته تاکید میکنند که سازمانهای اجتماعی باید به شکلی طراحی شوند که مطابق و همجهت با نیروهای طبیعی کار کنند و نه در نزاع با آن.
این تفکر با گرایشهای قدیمیتر ترکیب میشود و به سوی بدویتگرایی، bioregional democracy، فمینیسم (به عنوان اکو-فمینیسم)، پاسیفیسم، تجزیه طلبی و جامعه ارادی میرود. این فداکاری به این آرمانها است که از مفهوم کلی تر 'big-G' آنارشیسم سبز متمایزش میکند که برای نهادهای جهانی و تعاریف جهانی از انصاف و امنیت، یک نقش ادامهدار میبیند و یا لااقل در آن سو صحبت میکند. به طور کلی، اکو-آنارشیستها مفهوم مشترک بشریت به عنوان یک کل و کرامت انسانی در جزء را رد میکنند.
یکی از قویترین آثار ادبیات اکو-آنارشیست اسمعیل است، نوشته دانیل کوئین، که در مورد گفتگو میان انسان و گوریل گزارش میدهد. این نمونهای از ادبیات اکو-آنارشیست است که در مفاهیمی مانند Great Ape personhood و bioregional democracy اغلب به عنوان پیشنیازهای یک جامعه صلح آمیزتر به کار میرود. این کتاب برنده جایزه Turner Tomorrow Fellowship Award، ایجاد شده توسط تد ترنر، شد که به نویسندهای اهدا شد که با یک راه حل جدید برای مشکلات زیستمحیطی از طریق داستان آمده بود.
بیشتر بخوانید