اسماعیل

داستان خلقت

یک مثال جالب از آن افسانه‌ی حضور انسان است که دانیل کوئین در کتاب اسماعیل به آن اشاره کرده است. افسانه‌های خلقت انسان چه دینی و چه برداشت‌های ساده پندارانه از فرگشت (این‌که انسان آخرین مرحله‌ی تکامل حیات است) بر این پارادایم استوارند که انسان اشرف مخلوقات است و تمام دنیا برای استفاده‌ی اوست. پس نقش انسان‌هایی که این افسانه را می‌گویند این است که دنیا را مصرف کنند و بر آن حکم برانند. او در این کتاب یک پارادایم جایگزین ارائه می‌دهد که انسان جزوی از این دنیاست و با بقیه‌ی اجزا در تعامل است و بدون آن نمی‌تواند وجود داشته باشد.