خودارضایی

به انگلیسی : Masturbation

در زبان عامیانه به خودارضایی ، جلق زدن و استمناء نیز گفته می شود. اگر بخواهیم چند تعریف ِ متداول در مورد خودارضایی ارائه کنیم می توان به موارد زیر اشاره کرد :

• تماس آگاهانه ی شخص با اندام های جنسی خویش با هدف ِ افزایش برانگیختگی جنسی و کسب ِ لذت را خودارضایی می گویند.
• خودارضایی عبارت است از تحریک جنسی به ویژه تحریک ِ اندام های جنسی خویشتن که اغلب به ارگاسم منتهی می شود.

چه تعداد از افراد خودارضایی می کنند؟

مطالعات ِ مختلف نشان می دهد که خودارضایی یک فعالیت متداول در انسان ها است. به عنوان مثال :

• مطالعات ِ آلفرد کینزی که بیش از 15 سال به طول انجامید نشان داد که 92% مردان و 62% زنان در دوره ای از زندگی خود به خودارضایی پرداخته اند.
• تحقیقات ِ سازمان جهانی بهداشت و دیگر سازمان ها این رقم را بین 48% تا 95% تخمین زدند.
• تحقیقات آماری در امریکا این رقم را برای مردان 95% و برای زنان 89% تخمین زده است.
• تحقیقات آماری بریتانیا نیز به نتایج مشابهی دست یافته است.در این تحقیقات مشخص شد که 95% مردان و 71% زنان زمانی در زندگی خویش به این عمل دست زده اند. همچنین 73% از مردان و 37% از زنان اعلام کردند که طی 4 هفته قبل از مصاحبه خودارضایی کرده اند و دیگر اینکه 53% از مردان و 18% از زنان اعلام کردند که طی 7 روز گذشته اقدام به خودارضایی کرده اند.

خودارضایی در میان مردان بالغ

تقریباً همه ی پسران ِ بین سن ِ 12 و 14 سال خودارضایی می کنند. هرچند برخی آنها از قبل از بلوغ این کار را شروع می کنند (یعنی زمانی که امکان انزال ندارند). نیمی از پسران در 13 سالگی با هدف دستیابی به ارگاسم خودارضایی می کنند و 74 درصد در 14 سالگی توسط خودارضایی به ارگاسم می رسند. در 15 سالگی نزدیک به 100% از مردان توسط ِ خودارضایی قادرند به ارگاسم برسند.

اکثر مردان بالغ نیز خودارضایی می کنند، چه شریک ِ جنسی داشته باشند، چه نداشته باشند. تعداد مردانی که بر اثر خودارضایی به ارگاسم می رسند در مقایسه با زنان بیشتر است (80% در مقابل 60%).

خودارضایی در میان زنان

بلی، هرچند نه به آن عمومیت و تعداد دفعاتی که در بین مردان دیده می شود. تنها 50% دختران نوجوان خودارضایی می کنند. این در حالی است که 75% آنها این کار را در 18 سالگی شروع می کنند (در مقایسه با 100% پسران در همین سن). تنها 7% دختران ِ نوجوانی که خودارضایی می کنند این کار را یکبار یا بیشتر در روز انجام می دهند. (در مقایسه با 54% پسران). 45% تنها یکبار در ماه یا کمتر خودارضایی می کنند. در مجموع هیچ جامعه ی انسانی وجود ندارد که زنان بیشتر از مردان خودارضایی کنند. نکته ی دیگر آنکه، تعداد زنانی که ابتدا رابطه ی جنسی با دیگری را تجربه می کنند و بعدها شروع به خودارضایی می کنند در مقایسه با مردان بیشتر است. به نظر می رسد که زنان در مقایسه با مردان هنگامی که با جنسیت ِ مخالف رابطه ی عاطفی-جنسی دارند کمتر به خودارضایی می پردازند.

باورهای عمومی بر این عقیده است که افراد مذکر و مونثی که با شریک ِ خود رابطه ی جنسی ندارند در مقایسه با افراد ِ از نظر جنسی فعال تمایل ِ بیشتری به خودارضایی دارند. با این وجود باید متذکر شد که این ادعا در اکثر مواقع درست نیست. در واقع تعداد دفعات ِ خودارضایی افراد چه هنگامی که دارای شریک جنسی هستند و چه زمانی که چنین رابطه ای ندارند غالبا ً بخصوصیات رابطه ی مورد نظر بستگی دارد. برخلاف باور متداول چندین مطالعه که در این زمینه صورت گرفت است حاکی از آن است که میان تعداد دفعات خودارضایی و تعداد دفعات ِ مقاربت جنسی همبستگی مثبت وجود دارد. یک مطالعه ی دیگر نشان می دهد که تعداد دفعات ِ خودارضایی در مردان و زنان ِ همجنس‌گرایی که دارای رابطه ی جنسی نیز هستند در مقایسه با افراد غیر هم جنس گرا از نظر آماری به طرز معناداری بیشتر است.

در همین راستا، در سال 2004 تحقیقاتی توسط مجله ی Now چاپ تورنتو بر روی چند هزار نفر صورت گرفت. نتایج این تحقیق گسترده نشان داد جمعیت کثیری از مردان (81%) بین سن 10 تا 15 سالگی شروع به خودارضایی کرده اند. در بین زنان این رقم 55% بود. (به خاطر داشته باشید که تحقیقاتی که بر روی مسائل جنسی صورت می گیرد مستعد سوگیری های شخصی افراد شرکت کننده است چه بسا که برخی افراد به دلیل مسائل مختلف از اعتراف به این عمل خودداری کنند) با این وجود مواردی که افراد زودتر از این سن نیز شروع به خودارضایی کرده اند نادر نیست و این مساله بیشتر در مورد زنان صادق است. به عبارت دقیق تر، 18% زنان در آغاز 10 سالگی و 6% در 6 سالگی شروع به خودارضایی کرده اند. خودارضایی در کودکان سنین پایین نیز مشاهده شده است. در کتاب "مسائل جنسی بشر : گوناگونی در آمریکای معاصر" نوشته ی استرانگ، دی والت و سیاد، نویسندگان نشان داده اند :« یک پسر بچه ممکن است در تخت خواب خود خنده کنان با آلت جنسی راست شده ی خود (بدون اینکه انزالی صورت گیرد) بازی کند. دختر بچه ی کوچک نیز گاهی اوقات بدن خود را به طور موزون تکان می دهند (به شکل ِ نسبتا ً شدیدی) طوری که به نظر می رسد در حال تجربه ی حالت ارگاسم هستند. جیرجیو جیورجی و مارکو سیکاردی متخصصان ایتالیایی ِ بیماری های زنان از طریق ِ امواج مافوق صوت خودارضایی جنین مونث به منظور دستیابی به ارگاسم را مشاهده کرده اند.»

تحقیقات ِ مجله ی NOW حاکی از آن است که تعداد دفعات خودارضایی پس از سن 17 سالگی کاهش پیدا می کند. بسیاری از مردان در سومین دهه از عمر خود به طور متوسط در هر شبانه روز یکبار و یا بیشتر خودارضایی می کنند. این کاهش در تعداد دفعات خودارضایی در میان زنان شدیدتر است در حالیکه در مردان این کاهش یک روند تدریجی را طی می کند. به عبارت دقیق تر، در حالی که دختران بین سنین 13 تا 17 تقریباً به طور متوسط یکبار در شبانه روز خودارضایی می کنند (تعداد دفعات خودارضایی در این سنین برای مردان نیز در همین حدود است). زنان بزرگسال تنها 8 یا 9 بار در ماه به خودارضایی می پردازند (در مقایسه با مردان که در این سنین بین 18 تا 22 بار در ماه خودارضایی می کنند). نوجوانان مذکر قادرند که در یک روز چیزی در حدود 6 دفعه خودارضایی همراه با انزال را تجربه کنند، این در حالی است که مردان ِ میانسال به سختی قادرند یکبار در روز خودارضایی همراه با انزال داشته باشند. از سوی دیگر مردان بین سنین 21 تا 28 که از نظر جسمانی و روانی سالم باشند چنانچه دچار تنش و استرس نباشند قادرند بین 8 تا 10 دفعه در روز به خودارضایی همراه با انزال بپردازند.

با همه ی اینها باید متذکر شد که مطالعات ِ مجله ی NOW بر روی تمامی افراد جامعه صورت نگرفته بوده است و افرادی که در این نظر سنجی شرکت کرده اند همگی از خوانندگان مجله ی تورنتوی کانادا بوده اند. از این رو نباید این ارقام را به طور مطلق به کل جمعیت تعمیم داد.

خودارضایی پس از مقاربت جنسی دومین رفتار جنسی متداول در بین افراد است. حتی برای آنها که با شریک ِ جنسی خویش رابطه ی جنسی نیز دارند. در حالی که مردان در طول روز یکسره با آلت جنسی شان تماس دارند، متاسفانه زنان در اغلب موارد بدن خود (بخصوص پایین تنه شان) را کثیف قلمداد می کنند. زنان اغلب می آموزند که بیشتر از آنکه به مسائل جنسی بیاندیشند به مسائل عاطفی توجه کنند. این در حالی است که به طور کلی هم لذت ناشی از مسائل عاطفی و هم لذت ناشی از مسائل جنسی برای هر دو جنسیت در راستای سلامت ِ جسمانی و روانی امری مفید به شمار می رود. در این راستا، متخصصان ِ درمان در مسائل جنسی گاهی اوقات به بیماران ِ مونث خود پیشنهاد می کنند تا از طریق خودارضایی به ارگاسم برسند به ویژه اگر تاکنون ارگاسم را تجربه نکرده اند.

خودارضایی در نقاط مختلف جهان : مطالعات بین فرهنگی

صرف نظر از نگرش ها و ارزش های فرهنگی، خودارضایی در همه ی جوامع دیده می شود. در میان برخی اقوام نظیر هوپی ها در آریزونا، ووگنو ها در اقیانوسیه و داهومین ها و ناموها در آفریقا، افراد به خودارضایی تشویق می شوند. مثلا ً اقدام به خودارضایی به طور دائم و منظم برای مردان یک امر پذیرفته و مثبت در نظر گرفته می شود. در یک سری از اجتماعات ملانزی توقع می رود که پسربچه ها و مردان پرسن و سال نیز به خودارضایی بپردازند. در این زمینه، یکی از نکات جالب، مراسم آیینی سامبیا در گینه ی نو است. این مراسم یک مراسم تشریفاتی است که مخصوص مناسک گذر به دوران بزرگسالی است. در این مراسم سنت بر این است که افراد انزال های مکرر را از طریق سکس دهانی تجربه کنند. در این مراسم، منی توسط افراد خورده می شود. این افراد عقیده دارند که این عمل باعث افزایش قدرت می شود. در مجموع در این قبایل منی به عنوان ماده ای نظیر شیر مادر در نظر گرفته می شود. در برخی از فرهنگ ها برای مردان مناسکی به مناسبت ِ گذار از دوران کودکی به دوران مردانگی وجود دارد. در این مناسک فرد مورد نظر اولین انزال را طوری که منی به حداکثر ارتفاع ممکن جهش کند تجربه می کند این کار غالبا ً با دستان ریش سفید قبیله صورت می گیرد. در برخی از قبیله ها نظیر آگتا و فیلیپینی ها افراد توسط فرهنگ مذکور به تحریک اندام های جنسی خویش از سالهای اولیه زندگی ترغیب می شوند. به محض ورود به دوران بلوغ ، مردان جوان همراه با ریش سفید قبیله یا با جادوگر قبیله به خودارضایی می پردازند تا بدین وسیله توانایی انزال خویش را جهت آماده شدن برای مراسم آیینی بسنجند. این مراسم آیینی در یک انزال دسته جمعی که پیش از جشن برگزار می شود به اوج خود می رسد. منی که از این انزال ها حاصل شده است به شکلی سنتی در یک لایه از پوست حیوان حفظ می شود تا متعاقب آن به آبستن شدن افراد یاری رساند. در این آیین و آیین های مشابه، معیار مردانگی بیش از هرچیز با حجم ِ انزال و مقدار مورد نیاز سنجیده می شود تا با مواردی نظیر اندازه ی آلت جنسی. انزال های مکرر از طریق خودارضایی در سال های نوجوانی برای فرد توان انزال های مکرر در بزرگسالی را فراهم می آورد.

خودارضایی در میان سایر جانداران

خودارضایی در بسیاری از گونه های دیگر از حیوانات ِ وحشی گرفته تا حیواناتی که در اسارت بسر می برند نیز مشاهده شده است. هرچند که خودارضایی در همه ی پستانداران دیده می شود اما در هیچ جانوری تعداد دفعات ِ خودارضایی در زنان بیشتر از مردان نیست.

خودارضایی و احساس گناه

بسیاری از افراد در نتیجه ی خودارضایی احساس گناه و شرمساری می کنند. برای این مساله می توان سه دلیل ذکر کرد :

1. خودارضایی طی قرن ها همواره به عنوان عملی انحراف آمیز، خطرناک و گناه آلود قلمداد شده است. در واقع در بسیاری از فرهنگ ها، خودارضایی، یک تابوی کهن را همراه خود به یدک می کشد. باورهای تاریخی ِ بسیاری، خودارضایی را برای ذهن و بدن ِ انسان مضر دانسته اند. در نتیجه ی این چنین باورهایی، بسیاری از افراد نسبت به خودارضایی احساس ِ خشم و نفرت داشته و آن را امری گناه آلود می دانند. این طرز ِ نگرش به خودارضایی در جوامع ِ مذهبی نسبت به سایر ِ جوامع شایع تر است. در این گونه جوامع تابوهایی در مورد ِ خودارضایی وجود دارد. جای شگفتی نیست که در چنین جوامعی افراد به شکل جدی تری با این مسئله دست و پنجه نرم می کنند.
2. خاطرات دوران کودکی که طی آنها فرد حین خودارضایی غافلگیر شده و یا توسط سایرین مچگیری شده است یکی دیگر از عواملی است که افراد را از دست زدن به خودارضایی منع می کند. در بسیاری از موارد این تجربیات ِ تلخ، منبع بسیاری از مشکلات شخصیتی ِ فرد در بزرگسالی محسوب می شوند.
3. اگر بخواهیم از دید تکاملی به مساله بنگریم، چنانچه هر کس به واسطه ی خودارضایی به حالت شادی و رضایت ِ کامل دست می یافت، دیگر هیچ دلیلی برای برقراری رابطه ی جنسی با دیگران و تولید مثل وجود نداشت. بنابراین وجود مقداری احساس گناه در نتیجه خودارضایی از نظر تکاملی نیز معقول به نظر می رسد و شاید هم که برای گونه ی انسان مفید نیز بوده باشد!

دلالیل انجام خودارضایی

دلایل ِ مطرح شده توسط ِ کسانی که خودارضایی می کنند به شرح ِ زیر است :

• تجربه ی لذت.
• کاهش ِ تنش و فشار (فشار ِ جنسی یا عمومی).
• کاهش ِ اضطراب.
• پاسخ به تمایلات ِ جنسی هنگامی که شریک ِ جنسی جهت ِ برقراری ِ رابطه ی جنسی وجود ندارد. و یا طرف ِ مقابل تمایلی به برقراری ِ رابطه ی جنسی ندارد.
• کسب ِ آرامش.
• ایجاد ِ یک حس ِ خوب نسبت به اندام ِ جنسی و آگاهی از اینکه چگونه می توان از نظر جنسی تحریک شد و از آن لذت برد.

آیا خودارضایی در تقابل با سلامت ِ روحی و جسمی فرد قرار دارد؟

بر خلاف باور عمومی، خودارضایی در نفس ِ خود هیچ گونه تاثیرات ِ منفی و مخالف ِ سلامت ِ جسمی و روحی ندارد. به عبارت ِ دیگر، خودارضایی یک فعالیت ِ جنسی ِ سالم و طبیعی است که افراد هر دو جنسیت می توانند از آن بهره ببرند. در واقع، خودارضایی به شکل های مختلفی می تواند به سلامت فرد یاری رساند. از جنبه های جسمی گرفته تا جنبه های روانی و عاطفی – هیجانی. تاکنون هیچ گونه مدارک و شواهد ِ پزشکی علیه خودارضایی به دست نیامده است. انجمن ِ پزشکی ِ امریکا در کتاب ِ خود « human sexuality » خودارضایی را یک پدیده ی نرمال و طبیعی تعریف می کند.

تحقیقات ِ آزمایشگاهی که در دهه های اخیر صورت گرفته است شایعات بسیاری را که در ارتباط با خودارضایی متداول است باطل کرده است. مواردی نظیر ِ رشد ِ مو در کف ِ دست، جنون و دیوانگی، یا اینکه خودارضایی انرژی بسیار زیادی را از بدن خارج می کند. (هر قطره منی = 100 قاشق غذا!) با این وجود، بسیاری از مردم به دلیل ِ وجود همین شایعات پس از خودارضایی احساس ِ ناراحتی می کنند. این احساسات ِ منفی و به طور کلی احساسات ِ منفی در ارتباط با هر نوع رفتار، می تواند سلامتی و شادابی ِ فرد را مخدوش کند. به عبارت دقیق تر، این شایعات و باورهای نادرست باعث می شوند تا فرد به هنگام خودارضایی دچار استرس و ناراحتی شود. در واقع، این استرس و ناراحتی به همراه ِ انرژی فراوانی که صرف بازداری ِخویشتن از مبادرت به این عمل می شود عواملی است که فرد را در درازمدت دچار مشکلات ِ روحی و حتی جسمانی می سازد.

مزیت های خودارضایی

شماری از تحقیقات ِ علمی، مزیت های خودارضایی را برای سلامت جسمی، ذهنی و اجتماعی فرد نشان داده است :

• خودارضایی تنش ِ جنسی را در فرد کاهش می دهد.
• خودارضایی یک روش بدون خطر و سالم برای کاهش استرس است.
• در واقع، نه تنها عمل دست کشیدن بر روی بدن می تواند باعث آرامش شود ( همانند نوازش یک گربه )، بلکه دوره ی زمانی پس از ارگاسم نیز غالباً همراه با آرامش و خوشایندی فراوان است.
• آگاهی از وضعیت بدن خویشتن : خودارضایی می تواند به فرد هم لذت شخصی و هم شناخت از بدن را عرضه کند.
• خودارضایی باعث می شود تا افراد در حین رابطه ی جنسی شان از سطح بالاتری از لذت برخوردار شوند. به عبارت ِ دقیق تر، خودارضایی باعث می شود تا فرد با واکنش های جنسی خویش آشنا شده و همچنین بتواند نیازها و خواسته هایش را بهتر با شریک جنسی اش در میان بگذارد.
• خودارضایی باعث افزایش ِ جریان خون در نواحی جنسی شده و به این طریق به عملکرد جنسی بهتر کمک می کند.
• خودارضایی می تواند به افراد در به خواب رفتن کمک کند.
• خودارضایی به مردان کمک می کند تا بتوانند کنترل انزال را به عهده بگیرند و ارگاسم خود را به تاخیر بیاندازند.
• خودارضایی عملکرد سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.
• خودارضایی راهی مناسب برای دستیابی به لذت جنسی به شکلی کاملاً ایمن، فارغ از دغدغه های باردار شدن و ابتلا به بیماری های آمیزشی نظیر ایدز است.
• خودارضایی به فرد امکان می دهد تا در موقعیت هایی که امکان برقراری رابطه ی جنسی واژینال (مهبلی) و رابطه ی جنسی دهانی وجود ندارد، از لذت جنسی برخوردار شود.
• خودارضایی تنش های پیش از قاعدگی و برخی از نشانه های پیش قاعدگی را در بسیاری از زنان کاهش می دهد.
• خودارضایی به فرد کمک می کند تا به آرامش عضلانی دست یابد.
• خودارضایی به افزایش ِ اعتماد به نفس کمک می کند. البته این موضوع زمانی صادق است که افراد هنگام ِ خودارضایی دارای احساساتی نظیر ِ گناه ، شرمساری و یا استرس نباشند. در غیر این صورت ، خودارضایی نه تنها اعتماد به نفس را در فرد تقویت نمی کند بلکه این عمل با تخریب ِ شخصیت ِ فرد همراه خواهد بود.
• خودارضایی یک روش درمانی مناسب برای اختلالات ِ جنسی به شمار می رود. برای مثال زنانی که تاکنون ارگاسم را تجربه نکرده اند می توانند این کار را از طریق خودارضایی بیاموزند. همچنین مردانی که از انزال زودرس رنج می برند می توانند از خودارضایی به عنوان تمرینی برای کنترل انزال استفاده کنند.
• خودارضایی ممکن است شانس باروری به هنگام ِ آمیزش را افزایش دهد. خودارضایی در زنان باعث می شود تا شرایط درون واژن، دهانه ی رحم و تخمدان تغییر کند به طوریکه شانس باردار شدن به هنگام یک آمیزش جنسی افزایش می یابد.
• خودارضایی در زنان از طریق ِ افزایش اسیدیته ی ترشحات ی دهانه ی رحم و در نتیجه خارج شدن ذرات ایجاد کننده ی عفونت از دهانه ی رحم می تواند به عنوان محافظی در مقابل عفونت های دهانه ی رحم عمل کند.
• در مردان خودارضایی باعث می شود تا اسپرم های کهنه که جنبندگی اندکی دارند از مسیر اندام جنسی مرد تخلیه شوند و انزال ِ متعاقب آن حاوی اسپرم های تازه ای باشد که برای فرد شانس ِ بالاتری برای باروری به هنگام ِ مقاربت جنسی به ارمغان می آورند. چنانچه بیش از یک مرد با زنی رابطه ی جنسی بر قرار کند اسپرمی که بیشترین جنبندگی را دارد از توان رقابتی بالاتری برخوردار است.
• یکی از مزایای جسمانی خودارضایی و تجربه ی ارگاسم و انزال این است که بدن فرد تحت برانگیختگی شدید قرار گرفته و به این شکل انتقال دهنده ی عصبی به نام اپی نفرین ( آدرنالین ) در بدن جریان می یابد. این مساله به نوبه ی خود باعث می شود تا چهره ی فرد گلگون شود، تنفس فرد آرام شود و حالتی از سرخوشی و به اوج رسیدن توسط فرد تجربه شود.
• در بسیاری از محافل ِ مربوط به سلامت روانی عقیده بر این است که خودارضایی می تواند به افراد در مبارزه با افسردگی و استرس یاری رساند و ارزش فرد را نزد خویشتن بالا برد.
• خودارضایی همچنین می توان تا حدی در روابط با شریک جنسی نیز برای افراد مفید باشد. هنگامی که یکی از دو نفر در مقایسه با دیگری نیاز بیشتری به تجربیات جنسی دارد، خودارضایی می تواند به او یاری رسانده و اثر تعدیل کننده داشته باشد و به این شکل هماهنگی موجود در رابطه را افزایش دهد.
• خودارضایی متقابل که طی آن افراد به تحریک خود و دیگری می پردازند به افراد امکان می دهد تا نقاط لذت بخش بدن خود را کشف کنند. مشاهده ی خودارضایی شریک جنسی یک عمل آموزشی است که طی آن فرد قادر است از روش هایی که باعث لذت بردن شریک جنسی اش می گردد آگاه شود و به این شکل به افراد این امکان را می دهد تا دقیقاً بیاموزند که شریک جنسی شان از چه نوع تماس بدنی لذت می برد.
• خودارضایی مانع رشد سرطان پروستات در مردان می شود. در سال 2003 یک تیم تحقیقاتی ِ استرالیایی با سرپرستی ِ گراهام گیلز از انجمن سرطان استرالیا به این نتیجه رسیدند که به نظر می رسد خودارضایی مکرر در مردان در جلوگیری از رشد سرطان پروستات موثر است. مطالعات همچنین نشان داد که در این مورد، انزالی که ناشی از خودارضایی باشد در مقایسه با انزالی که ناشی از مقاربت جنسی باشد موثرتر است چرا که نزدیکی جنسی می تواند باعث انتقال بیماری هایی گردد که به نوبه ی خود خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد. همچنین، انزال های مکرر از طریق ِ خودارضایی در مقایسه با انزال از طریق ِ نزدیکی جنسی آسان تر و در دسترس تر است و در دراز مدت پایدارتر است.
• خودارضایی همچنین به عنوان یک روش جنسی در نظر گرفته می شود که افراد را از خطر بیماری های مقاربتی مصون نگاه می دارد. حمایت از این دیدگاه و اقدام به قرار دادن خودارضایی در فهرست برنامه ی درسی مربوط به آموزش مسائل جنسی در آمریکا باعث شد تا رئیس قسمت پزشکی ارتش آمریکا، ژنرال جویکلین الدرز در دوران حکومت کلینتون از کار اخراج شود.
• برخی از متخصصان خودارضایی را تمرینی برای سیستم قلبی – عروقی فرد می دانند. هرچند که تحقیقاتی که تاکنون صورت گرفته برای نتیجه گیری قطعی کافی به نظر نمی رسند اما حاکی از آنند که آن دسته از افرادی که از اختلالات ِ سیستم قلبی – عروقی رنج می برند ( به ویژه آنهایی که در حال بهبودی از مواردی نظیر آنفارکتوس میوکاردیال و حملات قلبی هستند ) بایستی به فعالیت های جسمانی (از جمله نزدیکی جنسی و خودارضایی) به طور منظم و مکرر و به مقداری که وضعیت جسمانی شان به آنها امکان می دهد بپردازند.
• خودارضایی و نزدیکی جنسی هردو باعث می شود تا سطح فشار خون کاهش یابد. مطالعه ای که در این زمینه انجام شده است نشان می دهد که افرادی که اخیراً نزدیکی جنسی داشته اند در موقعیت های استرس زا ( تنش زا ) به طور متوسط پایین ترین سطح فشار خون را دارند. پس از آنها، افرادی قرار داشتند که به خودارضایی می پرداختنند. همانطور که انتظار می رفت فشار خون در هر دو دسته در مقایسه با افرادی که اخیرا ً هیچ گونه فعالیت جنسی نداشتند در سطح پایین تری قرار داشت.
• مطالعاتی که در سال 1997 منتشر شد نشان داد که یک ارتباط ِ معکوس بین مرگ بر اثر بیماری ِ قلبی و تعداد دفعات ِ ارگاسم وجود دارد. این در حالی است که آنفارکتوس میوکاردیال و کم خونی میوکاردیال می تواند با فعالیت ِ جنسی تشدید شوند. این تحقیق نشان داد افراد بزرگسالی که بین 3 تا 7 بار در هفته دچار انزال می گردند در مقایسه با سایرین کمتر دچار بیماری قلبی و یا مرگ بر اثر بیماری قلبی می گردند. این تحقیقات با مطالعاتی که در استرالیا پیرامون مزیت های خودارضایی جهت مقابله با سرطان پروستات انجام شده است همخوانی دارد.

شیوه های صحیح خودارضایی

روش های خودارضایی که در بین اعضای هر دو جنسیت متداول است عبارتند از فشار یا مالش ناحیه ی جنسی - هم با انگشتان و هم با قرار دادن ناحیه ی جنسی در مقابل اشیاء نظیر بالش، داخل نمودن انگشتان یا یک شئ به داخل مقعد. اعضای هر دو جنسیت همچنین ممکن است از لمس کردن، مالش یا فشردن ِ نوک پستان ها یا دیگر نواحی شهوت زای بدن نیز به هنگام ِ خودارضایی لذت ببرند. هر دو جنسیت گاهی از مواد روان ساز ( لوبریکیت ) برای افزایش احساس ِ خویش استفاده می کنند. خواندن یا تماشای پورنوگرافی و یا تخیلات جنسی از مواردی هستند که به هنگام خودارضایی متدوال هستند. معمولا ً افراد هنگام خودارضایی به یادآوری خاطرات خویش می پردازند.

شیوه های خودارضایی در زنان

نحوه ی متداول خودارضایی برای زنان این است که فرد به پشت دراز کشیده یا چمباتمه زده یا زانو زده و یا می ایستد. همچنین در حمام و زیر دوش نیز ممکن است فرد مستقیما ً اندام های جنسی خود را زیر فشار آب قرار داده و به این شکل لذت برد.

تکنیک های خودارضایی در زنان عبارت است از دست کشیدن یا مالش ِ بخش بیرونی آلت جنسی واژن، به ویژه کلیتوریس توسط انگشت سبانه یا انگشتان میان. گاهی اوقات ممکن است یک یا تعداد بیشتری از انگشتان به درون واژن فرو برده شود و بدین شکل دیواره ی جلویی رحم که محل قرار گرفتن برجستگی G می باشد به طور پی در پی لمس شود.

بسیاری از زنان حین خودارضایی علاوه بر تحریک اندام های جنسی تحتانی، با دست ِ خویش به لمس پستان ها و نوک پستان های خود نیز می پردازند. تحریک مقعدی نیز توسط برخی صورت می گیرد. گاهی اوقات از ماده ی روان ساز نیز استفاده می شود. به ویژه وقتی که خودارضایی همراه با داخل کردن شی یا انگشتان باشد. با این وجود استفاده از چنین موادی پدیده ای همه گیر و جهانی نیست و بسیاری از زنان به جای این مواد از مواد روان ساز طبیعی که ناشی از ترشحات خود آنهاست بهره می برند.

گاهی نیز از لوسیون (lotion) استفاده می شود. باید توجه شود که استفاده از لوسیون برای مردان فاقد اشکال است اما زنان بایستی از استعمال لوسیون،، ژل ِ پترولیوم و سایر مواد ِ روغنی خودداری کنند چرا که استفاده از این مواد می تواند باعث بروز عفونت های واژینال گردد. همچنین زنان می توانند با فشار دادن ران هایشان به یکدیگر و منقبض کردن ماهیچه های پاهایشان و نهایتا ً تحت فشار قرار دادن اندام های جنسی شان به تحریک جنسی خویشتن بپردازند. این مساله می تواند به طور بالقوه در ملاء عام بدون آنکه دیگران متوجه شوند نیز صورت بگیرد. برخی اوقات خودارضایی تنها از طریق اعمال فشار بر روی کلیتوریس و بدون هر گونه تماس مستقیمی صورت می گیرد.

برخی زنان نیز هستند که قادرند به طور خودبخودی و تنها با نیروی اراده به ارگاسم برسند، هر چند که شاید نتوان این نوع ارگاسم را دقیقا ً خودارضایی قلمداد کرد چرا که هیچ گونه تحریک فیزیکی را شامل نمی شود.

شیوه های خودارضایی در مردان

تکنیک های خودارضایی در مردان نیز توسط تعدادی از عوامل و همچنین انتخاب های شخصی تحت تاثیر قرار می گیرد. مثلاً تکنیک هایی که افراد ختنه شده به کار می بندند ممکن است با تکنیک های افراد ختنه نشده تفاوت داشته باشد. همچنین تکنیک هایی که توسط یکی از این دو دسته افراد به کار بسته می شود می تواند برای گروه دیگر تا حدودی دردناک باشد. در هنگام ِ خودارضایی اکثر مردان به دختران ِ مورد علاقه شان، تجسم ِ بوسیدن و یا برهنه دیدن ِ آنها فکر می کنند.

متداول ترین تکنیک خودارضایی در مردان به این شکل است که مشت ِ خود را دور آلت جنسی خود حلقه می کنند (اما نه به طور کاملاً محکم و همه جانبه) و سپس دست خود را همراه با بدنه ی آلت جنسی آنقدر بالا و پایین می کنند تا به ارگاسم برسند . این درحالی است که افراد ختنه نشده همین کار را از طریق (ایجاد مکش) بالا و پایین بردن پوسته ی ناحیه ی ختنه گاه انجام می دهند. سر خوردن پوسته در این افراد میزان ِ اصطکاک را کاهش می دهد. در مقابل در افراد ختنه شده تماس مستقیم بیشتری بین دست و غدد (دیواره ی آلت جنسی) وجود دارد از این رو در این حالت گاهی اوقات از ژل های روان ساز (لوبریکانت) برای کاهش میزان اصطکاک استفاده می شود. در صورتی که از این گونه مواد ِ روان ساز استفاده نشود، و فشار زیادی بر آلت جنسی وارد شود (خودارضایی به مدت زیاد یا با سرعت زیاد یا تعداد دفعات پیاپی) در برخی موارد ممکن است دیواره ی آلت جنسی تا چند روزی دردناک و پوسته پوسته شود.

یک روش دیگر برای خودارضایی عبارت است از اینکه انگشت شست و سبابه به دور آلت جنسی حلقه شود به طوری که نصف دور آلت جنسی را در برگیرد و آنگاه پوست آلت جنسی به طور مداوم به بالا و پایین حرکت داده شود.

بخشی از موادی که درون منی یافت می شود ترحشات ِ غده ی پروستات است. از آنجایی که پروستات حساس به تماس است، گاهی اوقات با استفاده از انگشتی که کاملا ً آغشته با ماده ی روان ساز است یا با استفاده از لوازم مصنوعی از طریق ِ مقعد به راست روده فرو داده می شود. همچنین تحریک ِ پروستات از بیرون نیز از طریق ایجاد فشار بر روی پرینئوم (محل عجان) می تواند به همان اندازه لذت بخش باشد. همچنین برخی از مردان توسط انگشتان یا اشیاء دیگر از تحریک مقعدی لذت می برند بدون اینکه در پروستات تحریکی صورت گیرد.

یک روش نسبتاً بحث برانگیز اعمال کنترل بر روی انزال، فشار وارد کردن بر پرینئوم درست پیش از انزال است. این عمل می تواند باعث شود تا منی به مثانه تغییر جهت دهد (به این عمل انزال برگشتی می گویند). چنانچه این عمل به طور مکرر انجام شود، می تواند باعث ایجاد آسیب های دراز مدت به علت وارد آمدن فشار زیاد به اعصاب و رگ های خونی موجود در پرینئوم گردد.

بسیاری از مردان قادرند تا ظرف یک دقیقه یا چیزی در همین حدود به ارگاسم برسند، با این وجود لازم است بدانید که این مهارت ِ خوشایندی به هنگام ِ برقراری رابطه ی جنسی محسوب نمی شود. یک زن به هیچ وجه به این سرعت به ارگاسم نخواهد رسید. بنابراین چنانچه بتوانید زمان به ارگاسم رسیدن خود را به تاخیر بیاندازید، به خودتان و شریک جنسی تان لذت بیشتری عرضه کرده اید. حتی اگر نمی توانید زمان به ارگاسم رسیدن خود را تا 10 یا 15 دقیقه به تاخیر بیاندازید، باز هم به ارگاسم رسیدن پس از 5 دقیقه بسیار بهتر از 1 دقیقه است.

استفاده از برخی وسایل

افرادی هستند که استفاده از برخی اشیاء را در هنگام ِ خودارضایی لذت بخش می یابند. به هنگام استفاده از اشیاء چند نکته را به خاطر داشته باشید :

• همواره وسیله ی مورد ِ نظر را بشویید (یا روی آن کاندوم بکشید).
• هیچگاه چیزی که احتمال دارد به راحتی بشکند یا آسیب رسان باشد را داخل ِ بدن ِ خود نکنید. (شامل ِ هر چیز ِ سخت، نوک تیز،...)
• از بطری های سرباز استفاده نکنید چرا که به دلیل ِ ایجاد ِ خلاء ِ درونی بسیار خطرناک هستند. همچنین مطمئن باشید چیزی که فرو می کنید به راحتی قابل ِ در آوردن است.
• هیچ گاه بخشی از بدن ِ خود را داخل ِ چیزی که بتواند به اندام ِ شما آسیب زده و یا آن را بچسبد نکنید. (مثلاً لوله ی جارو برقی..)
• بایستی مواظب بود تا شی مورد نظر به طور کامل به درون مقعد برده نشود. در این راستا بایستی شئی مورد نظر در انتهای خود لبه داشته باشد تا بدین شکل فرو کردن آن به طور کامل ممکن نباشد. در غیر این صورت در آوردن شی مورد نظر نیاز به دخالت پزشکی دارد. امروزه در طراحی ِ اشیایی که برای این منظور ساخته می شوند این نکات در نظر گرفته می شوند.

باورهای غلط در مورد ِ خودارضایی

خودارضایی به غلط به عنوان علت تعدادی از بیماری های جسمی و روحی انسان معرفی شده است. موارد زیر باورهایی هستند که هیچ گونه تحقیقات علمی و آزمایشگاهی آنها را تایید نکرده است :

• خودارضایی باعث می شود که در آینده نتوانید صاحب ِ فرزند شوید.
• خودارضایی باعث ِ کند ذهنی می شود.
• خودارضایی باعث انحراف ِ جنسی می شود.
• خودارضایی تنها برای کودکان است.
• خودارضایی وزن ِ شما را کاهش می دهد.
• خودارضایی تنها مخصوص مردان است.
• تنها کسانی که قادر نیستند شریک جنسی داشته باشند و یا از لحاظ اجتماعی دچار مشکل هستند، دست به خودارضایی می زنند.
• خودارضایی باعث می شود تا میزان ِ اسپرم شما کاهش یابد.
• خودارضایی قدرت بینایی ِ شما را ضعیف کرده و در نهایت منجر به کوری می گردد.
• خودارضایی باعث می شود تا فرد به اختلالات ِ ذهنی نظیر ِ دیوانگی و جنون مبتلا شود.
• خودارضایی کارآیی ِ جنسی ِ شما را دچار ِ اختلال می کند.
• خودارضایی در درازمدت باعث کاهش ِ میل ِ جنسی ِ شما می گردد.
• خودارضایی حافظه ی شما را ضعیف می کند.
• خودارضایی باعث ِ ضعف و ناتوانی بدن می شود.
• خودارضایی باعث ِ تباهی ِ ارتباط فرد با جنسیت ِ مخالف می شود.
• خودارضایی باعث می شود که کف ِ دست ِ شما مو در بیاورد و صورت ِ شما جوش بزند.
• خودارضایی باعث می شود تا فرد دچار لکنت می شود.
• خودارضایی مانع رشد فرد بخصوص رشد آلت جنسی و رشد قد می شود.

تعداد دفعات ِ خودارضایی

تعداد دفعات خودارضایی توسط عوامل متعددی تعیین می شود. از این عوامل می توان به موارد ِ زیر اشاره نمود :

• مقاومت فرد نسبت به کشش جنسی.
• سطوح هورمونی که برانگیختگی جنسی را تحت تاثیر قرار می دهند.
• عادت های جنسی.
• تاثیر دوستان و همتایان.
• وضعیت ِ سلامتی فرد.
• نگرش فرد به خودارضایی که توسط فرهنگ پیرامون فرد شکل می گیرد.
• برخی از موارد درمانی و پزشکی نیز می توانند بر تعداد دفعات خودارضایی اثر گذارند.

چه میزان خودارضایی، بیش از حد محسوب می شود؟

یک نگرانی ِ بسیار متداول و معمول، به خصوص در بین ِ جوانان، مربوط به تعداد دفعات ِ خودارضایی است. باید خاطر نشان سازیم که نباید به این مسئله مانند این سوال که « چندبار اتوبوس در ساعت از این مسیر عبور می کند » نگریست! برای خودارضایی حد ِخاصی وجود ندارد و واژه ی نرمال از چندین بار در روز برای برخی تا چندین بار در هفته برای برخی دیگر، تا چندین بار در ماه برای برخی دیگر و یا حتی کمتر متغیر است.

همچنین تعداد ِ دفعات برای هر فرد ِ خاص نیز در زمان های مختلف متفاوت است. بر خلاف ِ باور عمومی، خودارضایی حتی تا چندین بار در روز هیچ مشکل جسمی و روحی برای فرد به همراه ندارد. به عبارت دقیق تر تا زمانی که فرد قادر است در فعالیت های روزمره به شکل فعالانه شرکت داشته باشد و خودارضایی جایگزین ِ امور روزانه ی فرد نظیر روابط ِ اجتماعی، خوابیدن، تغذیه، نظافت ِ شخصی و ... نشده باشد، خودارضایی حتی تا چندین بار در روز کاملا ً طبیعی و بدون ِ اشکال است.

تنها زمانی که خودارضایی به عنوان یک اختلال محسوب می شود هنگامی است که اقدام به خودارضایی مربوط به اختلال ِ اجباری - وسواسی (OCD) باشد. در این اختلال یک فعالیت ِ مشخص (در این مورد خودارضایی) پشت ِ سر ِ هم و بی وقفه (بدون احساس و لذت ِ جنسی) تکرار می شود.

آیا ممکن است فرد به خودارضایی معتاد شود؟

در مورد اینکه آیا پدیده ای به نام اعتیاد جنسی وجود دارد، در میان متخصصان برخی گفتگو ها شده است. گذشته از این گفتگوها، در حال حاضر لیستی از نشانه های هشدار دهنده وجود دارد که بروز آنها به معنای اعتیاد جنسی است. یکی از نشانه های اعتیاد جنسی این است که فعالیت های جنسی توانایی فرد را برای عملکرد عادی در زندگی روزمره مختل کند. یا فرد را مجبور به انجام اعمال مخرب سازد.

افراد غالباً در مورد تعداد دفعات نرمال خودارضایی در شک و تردید قرار دارند. لازم است بدانید که هر فردی در مورد تعداد دفعات ِ خودارضایی خویش بایستی شخصاً تصمیم بگیرد. متخصصان در این نکته توافق آرا دارند که خودارضایی مکرر هیچ گونه عوارض ذهنی یا جسمانی به همراه ندارد مگر اینکه خودارضایی در فرد مورد نظر نشانه ای از اختلال وسواسی اجباری (OCD) تشخیص داده شود.

در اختلال OCD یک عمل بارها و بارها بدون وقفه انجام می شود. نشانه های OCD عبارتند از انجام ِ بدون وقفه ی یک رفتار تا به آن حد که با عملکرد روزانه، خوردن، خوابیدن، مسئولیت های حرفه ای یا روابط شخصی ِ فرد تداخل پیدا کند.

آسیب شناسی خودارضایی

'برای اکثر افراد، خودارضایی عملی کاملاً سالم است. اما سه شیوه ی خودارضایی وجود دارد که بایستی از خودارضایی به این روشها خودداری کرد :

• فرد می تواند با نوعی از خودارضایی که مستلزم ِ خوابیدن به شکم است به خویشتن آسیب برساند. خودارضایی بایستی هنگامی صورت بگیرد که به پشت خوابیده اید. البته می توانید تا زمانی که کاملا ً این شیوه را نیاموخته اید، به طور نشسته یا ایستاده نیز خودارضایی کنید. خودارضایی به شیوه ی خوابیده به رو، فشار بیش از حدی به آلت وارد می کند و از این رو ممکن است باعث شود تا فرد به هنگام ِ برقراری رابطه ی جنسی با شریک ِ جنسی دچار مشکل شود. به این شرایط ِ ناگوار اصطلاحا ً « سندروم ِ خودارضایی ِ آسیب زا (TMS) » گفته می شود. چنانچه فرد به خودارضایی به صورت ِ خوابیده از شکم عادت کرده است، بایستی این کار را متوقف کرده و شیوه ی خوابیده به پشت را بیاموزد.
• فرد مذکر ممکن است با فرو کردن هر چیزی به مجرای پیشاب به هنگام ِ خودارضایی (و یا هر زمان ِ دیگر) به خویشتن آسیب بزند. (مجرای پیشاب لوله ای است که یک سر آن در نوک آلت قرار دارد و منی و ادرار از آن خارج می شود). اشیاء دیگری نظیر مداد یا دماسنج نیز گاهاً برای فرو بردن در مسیر پیشاب مورد استفاده قرار می گیرد. لازم به ذکر است که این عمل خطرناک بوده و می تواند منجر به جراحت و یا عفونت گردد.
• ممکن است مردان و زنان خودارضایی خویش را تا نزدیک فرارسیدن ارگاسم ادامه دهند، سپس به منظور کاهش ِ هیجان و فروکش کردن تحریک اندکی توقف کنند و آنگاه دوباره به خودارضایی بپردازند. افراد ممکن است این فرایند را چندین بار پشت سر هم تکرار کنند. این روند تهییج و وقفه می تواند ارگاسم قوی تری را به همراه داشته باشد. در موارد نادری دیده می شود که افراد درست پیش از رسیدن به ارگاسم دست از تحریک خویش می کشند تا سطح انرژی خویش را که معمولا ً پس از ارگاسم تنزل می کند همچنان بالا نگاه دارند. تکرار این این عمل می تواند به دلیل گرفتگی لگن منجر به یک حالت ناخوشایند موقتی شود.
• در مردان، بهتر است که جلوی جریان منی به هنگام ِ انزال گرفته نشود. زیرا این عمل باعث می شود تا منی به مثانه رفته و علاوه بر آن نیرویی که فرد برای متوقف نمودن ِ جریان منی بکار می برد می تواند باعث آسیب به رگ های خونی و اعصاب ِ آلت شود.

در مردان، تنها مشکلی که ممکن است در اثر خودارضایی ایجاد شود، پوستمال شدن ِ آلت است که می توان با استفاده از ژل هایی نظیر ِ لوبریکانت از رخ دادن آن جلوگیری کرد.

رویاهای همراه با انزال

منظور از رویاهای همراه با انزال، شامل ارگاسم هایی است که افراد به هنگام خواب تجربه می کنند. رویاهایی که آنها را به ارگاسم می رساند، گاهی ماهیت جنسی دارند و گاهی اوقات نیز فاقد ماهیت جنسی هستند. این رویاها غالبا ً به دلیل ِ وجود تمایلات جنسی نبوده بلکه به دلیل ِ نیاز بدن به خارج نمودن منی یا مایع پروستات رخ می دهند. رویاهای همراه با انزال تنها برای بخش کوچکی از افراد اتفاق می افتد. اکثر افراد قبل از اینکه با رویای همراه با انزال روبرو شوند، در زمان ِ بیداری خودارضایی کرده و به این شکل این نیاز رفع می شود. از بین کسانی نیز که این رویاها را دارا هستند، تنها تعداد بسیار کمی پس از اینکه یاد گرفتند خودارضایی کنند همچنان دچار رویاهای همراه با انزال می شوند. اگر شما هیچ وقت دچار رویاهای همراه با انزال نشده اید، یا اینکه پس از خودارضایی رویاهای همراه با انزال شما متوقف شده اند، هیچ جای نگرانی ندارد.

تخیلات ِ جنسی

گاهی اوقات، افراد نسبت به تخیلات شان احساس نگرانی یا گناه می کنند. این افراد ممکن است احساس کنند که این تخیلات به معنی این است که آنها از لحاظ ذهنی بیمار و یا منحرف هستند. با این وجود لازم است بدانید که این تخیلات هیچگونه آسیبی برای دیگران به همراه نخواهد داشت. عالم تخیل مکانی است که فرد می تواند انواع افکار و هیجاناتش را در آن پیاده کند. در واقع، تخیلات بخش مهمی از زندگی واقعی هر فرد هستند.

بسیاری افراد هنگام ِ خودارضایی خیالات و تصوراتِ عاشقانه یا جنسی دارند. بهترین مزیت ِ خیالات و تصورات این است که شما می توانید در خیال هرکاری کرده و یا هر کسی باشید. شما می توانید در خیال، به چیزهایی فکر کنید که هرگز در زندگی ِ واقعی امکان ِ دسترسی به آنها را ندارید.

خودارضایی در مراحل مختلف زندگی

خودارضایی در مراحل ِ مختلف ِ سنی به دلایل مختلف صورت می گیرد. گروه های سنی که به شکل های مختلف به این عمل می پردازند عبارتند از :

• نوزادان : نوزادان به عنوان ِ بخشی از کاوش ِ عمومی در بدن ِ خویش، اقدام به خودارضایی می کنند.
• کودکان ِ کم سن و سال : برای این دسته خودارضایی عموما ً با تخیلات ِ جنسی همراه نیست. کودکان ِ کم سن و سال به بررسی ِ نگرش ِ والدین ِ خود نسبت به خودارضایی می پردازند. چنانچه والدین در مقابل خودارضایی کودک واکنش ناخوشایندی نشان دهند، کودک نسبت به احساسات و رفتارهای جنسی، احساسی همراه با خجالت و شرمساری پیدا می کند که در این مساله در آینده او را دچار مشکل خواهد کرد.
• نوجوانان : خودارضایی در بین این گروه سنی چه در میان دختران و چه در میان ِ پسران بسیار متداول است. بسیاری از نوجوانان نسبت به اندام های در حال ِ رشد و کامل شدن ِ احساسات ِ جنسی ِ خویش نگران و نامطمئن هستند. گفته های متضاد و داده های غلط ِ والدین و سایرین می تواند اضطراب و آشفتگی آنها را افزایش دهد.
• بالغین (بزرگسالان) : برخی افراد گمان می کنند که خودارضایی تنها عملی مناسب برای افراد ِ فاقد ِ شریکِ جنسی است. ولی اکثر ِ افراد حتی بعد از داشتن ِ یک شریک ِ جنسی دائمی نیز، همچنان به خودارضایی در طول ِ بزرگسالی ادامه می دهند. این ایده که بزرگسالانی که خودارضایی می کنند بایستی منحرف و یا دارای نقصان باشند، کاملاً نادرست است. خودارضایی یک بخش ِ سالم از زندگی فرد است، صرف نظر از اینکه فرد دارای شریک ِ جنسی باشد یا نه.

نگاهی به تاریخ

یکی از مخوف ترین توصیف ها از خودارضایی توسط طبیب ِ سوییسی ساموئل آگوست تیسوت در اثرش به نام اونانیا (onania) صورت گرفته است. در 1760 او مقاله ی پزشکی ِ منسجمی به نام استمناء (L'Onanisme) به چاپ رساند و در آن در مورد مضرات ِ ناشی از خودارضایی صحبت کرد. پایه ی استدلال های او مطالعاتی بود که در لوزان ِ سوییس بر روی مردان جوانی که به خودارضایی می پرداختند انجام شده بود. تیسوت اینگونه استدلال کرد که منی یک روغن حیاتی و یک انگیزاننده است که چنانچه به مقدار زیاد از بدن خارج شود باعث کاهش قابل توجه در قدرت، حافظه و حتی قدرت استدلال، تار شدن بینایی، انواع اختلالات عصبی، انواع نقرس و روماتیسم، ضعیف شدن اندام های تولید مثلی، پدیدار شدن خون در ادرار، مختل شدن اشتها، سردرد و شمار زیادی اختلالات دیگر خواهد شد.

هرچند که ایده های تیسوت امروز در بهترین حالت به عنوان یک سری حدسیات در نظر گرفته می شوند، اما مقاله ی او در زمان خود به عنوان یک مقاله ی علمی و فاضلانه قلمداد می شد چرا که در آن زمان هنوز عملا ً علومی نظیر فیزیولوژی تجربی و آزمایشگاهی پا به میدان نگذاشته بودند. اعتبار بالای این مقاله در آن زمان – حتی استدلال های تیسوت توسط نوابغی نظیر کانت و ولتر نیز تصدیق شد و مورد استعمال قرار گرفت – باعث شد تا در درک افراد از خودارضایی تغییراتی ایجاد شود به شکلی که تا مدت ها پس از آن خودارضایی تنها به عنوان یک بیماری ضعیف کننده قلمداد می شد. این وضعیت در دوران ملکه ویکتوریا نیز ادامه یافت. دوره ای که در آن این چنین انتقاد های ظاهراً پزشکی در مورد خودارضایی با عقاید آن دوره مبنی بر محکوم نمودن رفتار جنسی آزاد و محافظه کاری اجتماعی گسترده هم خوانی داشت.

در آن زمان توصیه می شد که شلوارهای پسران طوری تهیه شود که اندام های جنسی از طریق جیب های شلوار قابل لمس نباشند. همچنین توصیه می شد که بچه های مدرسه ای در نیمکت های جداگانه بنشینند تا به این شکل از برخورد پاهای بچه ها با یکدیگر جلوگیری شود. پسران و مردانی که این دستورالعمل ها را رعایت نمی کردند به عنوان سست عنصر و ضعیف الاراده قلمداد می شدند. برای دختران نیز توصیه می شد که اسب سواری و دوچرخه سواری ممنوع شود چرا که احساسی که به دختران از این اعمال دست می داد بسیار نزدیک به احاسات ِ ناشی از خودارضایی بود. در دهه های بعد این معیارهای سفت و سخت به طور روزافزونی جای خود را به ایجاد فشارهای روانشناختی در ذهن افراد داد. مثلا به افراد تذکر داده می شدکه خودارضایی باعث کوری، مو درآوردن در کف دست یا مختل شدن رشد می شود. برخی از این باورهای عمومی حتی امروزه نیز در میان ِفرهنگ ها وجود دارند.

با آغاز قرن بیستم، به تدریج نگرش های پزشکی به خودارضایی آغاز به تغییر کرد. هولاک الیس در سال 1897 در اثر خویش به نام « مطالعاتی در باب روانشناسی مسائل جنسی » دیدگاه ها و پیش فرض های تیسوت را زیر سوال برد. هولاک الیس نوشت : « چنانچه افراد ِ سالم و اصیل به مقدار مناسب خودارضایی کنند، لزوماً ضرری برای سلامتی آنها نخواهد داشت.»

همچنین مطالعات ِ یکی از برترین متخصصان مسائل جنسی آلفرد کینزی در دهه های 1940 و 1950 نشان داد که خودارضایی هم برای زنان و هم برای مردان یک رفتار طبیعی و غریزی است.

در سالل 1994، هنگامی که رئیس قسمت پزشکی ارتش آمریکا، خانم دکتر جویکلن الدرز از این ایده حمایت کرد که بایستی در دوران تحصیلات در مدارس به افراد آموزش داده شود که خودارضایی یک فعالیت جنسی ایمن، سالم و سازگار با سلامتی است، او را مجبور به استعفا کردند. استدلال مقامات این بود که او خودارضایی را ترویج داده و عملا ً به افراد نشان داده که چگونه خودارضایی کنند. با این وجود بسیاری بر این عقیده اند که اخراج او نتیجه ی یک تاریخ طولانی از ترویج دیدگاه های جنجال برانگیز بود و حمایت آشکار او از خودارضایی تنها یکی از این موارد بود.

خودارضایی به طور روزافزونی به عنوان یک عمل موافق با سلامتی و یک روش ایمن جهت لذت بردن بدون ترس از خطراتی که همراه با نزدیکی جنسی وجود دارد به شمار می رود.

نگرش های نوین به خودارضایی

امروزه خودارضایی در جوامع توسعه یافته امری پذیرفته شده است و حتی در برخی محافل و حلقه ها جشن هایی در ارتباط با آن برگزار می شود. تجمعاتی که در ارتباط با خودارضایی های گروهی صورت می گیرد به وفور دیده می شود. ماراتون های خودارضایی هر سال در نقاط ِ مختلفی از جهان برگزار می شود. این رویدادها زمینه ی حمایت کننده ای را برای افراد جوان و بزرگسال تدارک می بینند که افراد در آن بتوانند بدون هیچ گونه شرم یا خجالت با این مساله روبرو شوند. افراد به طور کاملاً آزاد هنگام خودارضایی با یکدیگر گفتگو می کنند و روش های خودارضایی ِ خویش را با یکدیگر در میان می گذارند و لذت های خویش را برای یکدیگر توصیف می کنند.

برای نمونه، Masturbate-a-thon یک مراسم خیریه و عمومی است که افراد طی آن تشویق می شوند تا راه های ایمن و سالمی نظیر خودارضایی را نیز تجربه کنند، در مورد خودارضایی با یکدیگر گفتگو کنند و تابوها و باورهای غلطی را که حول و حوش این مساله وجود دارد از میان بردارند. ماه می توسط نهادها و سازمانها و فعالانی که نگرش مثبتی به مسائل جنسی دارند به عنوان ماه خودارضایی نامیده می شود. از جمله افراد سرشناسی که در این زمینه فعالیت می کنند می توان به بتی دادسون، جوانی بلانک، سوزان بلاک، کیلا زلر، کارول کویین، گری فرانسیس فانینگ اشاره نمود.

منابع

‎